Nortasun abegikorrak gure laguntza-lana definitzen du

Ahizpa Ospitalarietan zainketak tratamenduak bezain garrantzitsuak dira. San Benito Menniren festa dela eta, Alejandro Florit Arrasatera etorri zen, Aita Menni Ospitaleko profesionalekin misio ospitalariaren inguruko gogoeta egiteko, hain zuzen gaixo dauden pertsonei emandako daukagun eredu integrala definitzen baitu.

Gure misioak abegikortasunaren karisma barne hartu eta adierazten du harreran, laguntzak eta arreta espezializatuan. Artatzen ditugun pertsonen osasunaren aldeko zerbitzu-jarrera, arreta integralarekin, eraginkortasunez egiten da gure lanak, zorroztasunarekin, kalitate profesionalik onena lortzen badu. Horrelako esaldiak esan zituen Espainiako Ahizpa Ospitalarien Nortasun abegikorra ataleko zuzendariak bere hitzaldian: ‘Ahultasuna tratatzea eta zaintzea: nortasun-esparrutik egindako gogoeta’.

Gaitasun eta kalitate profesionala + errukia eta enpatia

“Pertsona guztiak ahulak dira eta zainketak behar dituzte, jaiotzen direnetik hil arte. Eta pertsona bakoitzak nola zaindu behar duten aukeratzeko eskubidea du.  Hori jakiteko ezagutu behar dugu. Gaitasun eta kalitate profesionalak bakarrik ez dute balio; errukia eta enpatia eskatzen dute; besteez arduraz kezkatzea. Zainketak erlaziozkoak eta integralak direlako”, esan zuen Alejandro Floritek. Horrez gain, “bestea pertsona oso gisa ikusten dugunean bakarrik zaindu dezakegu: bere egoera fisiko, emozionala, psikologikoa, soziala edo espirituala ulertzea; horrek, batzuetan, gaixotasunaren berezko sintomek baino eragin handiagoa izan dezake”, gaineratu zuen.

“Artatzen dugun pertsonaren beharrei erantzuten diete programek? Nor dago bestearen zerbitzura? Profesionala erabiltzailearen zerbitzura, ala alderantziz?“. Galdera erretorikoen eta gure zerbitzuen egunerokoan gerta daitezkeen kasuei buruzko adibideak emanez, Floritek alderdi nagusiak gogoratu zizkigun; esaterako, artatzen ari garen pertsonaren tokian jarri behar garela beti, eta haren gaitasunak sustatu behar ditugula, benetako egoerak kontuan hartuz, alderdi negatiboak, frustrazioa, porrota eta gizaki guztiek dituzten mugak kontuan hartuz. Geure burua ere bai.

Errukia konpromisotik abiatuz

Askotan gure pazienteek ikusten ez dituzten beharrak antzematen ditugu. Antonio, asmatutako paziente bat, ikuskatutako etxebizitza batera doa, ala lagundutako egoitza batera, ala bere etxera doa? Adibide horrekin eta beste batzuekin Floritek nabarmendu zuen parte hartu behar dugu eta paternalismotik ihes egin behar dugula. Galdetu behar diogu geure buruari nola den zoriontsua pertsona hori, zein den bere bizitzako proiektua, bere balioetan oinarrituz. Entzun behar dugu, errespetatu eta ahalduntzen saiatu behar dugu beti. “Busti egin behar dugu, negoziatu, konbentzitu. Nahiz eta beti zalantzak egon. Denbora igarotzen uztea ere ondorioak ekartzen dituen erabakia da. Eta beti ez da hori erabakirik onena”, azpimarratu zuen.

Edonola ere, “paziente guztiak errespetatu behar ditugu“. Nortasun abegikorra ataleko zuzendariak oso zorrotza izan zen kasu horretan: “Bestea ezagutzeak, zainketaren etikatik abiatuz, bere eskubideak eta bere autonomiaz baliatzea errespetatzeaz gain, pertsona gisa onartzea ere eskatzen du. Ezin dugu mundu guztia maitatu, baina pertsona guztiek gutxienez errespetatzea merezi dute”. “Gogoratu estropezu egitea urrats luzeagoa ere dela”, esan zuen akatsei buruz, eta barkamena eskatzea ona dela.

Zaintzea: beti nabarmentzen ez den lana

“Nor gara, zer egiten dugu, zergatik egiten dugu eta nola egiten dugu? Floritek Nortasun Esparruaren ideia nagusiak berrikusi zituen. Zientzia eta karitatea bat datoz beti, eta hori laburtzeko Benito Menni aipatu zuen. Amaitzeko, zaintzen duten pertsonen lana nabarmendu zuen: “lan horretan zaila da askotan bikaintasuna lortzea, testuinguruarengatik”. “Bestea zaintzeko, nork bere burua ere zaindu behar du; zaintzailearen erantzukizuna da, eta erantzukizun hori Erakundeak ere badu”, amaitu zuen.