M. Luisa Goikoetxeak liburu batean moldatu ditu bere errehabilitazio prozesuaren sufrimendua eta aurrerapenak
LIBURUAK ‘RECUERDA QUE VENIMOS DEL INFIERNO’ DU IZENBURUA, ETA DENBORA HORRETAN JASO DITUEN BABES MEZUAK BILDU DITU, BERE “EMOZIOAK ETA TURBULENTZIAK“
M. Luisa Goikoetxeak iktus bat izan zuen, eta hiru astez “bizirik baino gehiago, hilik” egon zen”.Horrela kontatzen du Jon semeak.ZIUan hiru aste eman eta gero, familia osoarentzat ordu ilunez beterik. Egun batean, Benito Lertxundiren kanta bat entzuten ari zela, M. Luisa esnatu egin zen arte, itsu eta eskuineko hemiplegiarekin. Baina lanbidez medikua den honek borrokatzea erabaki zuen. Gainera, ‘itzuleran’, erortzen utziko ez zion lagun talde handi bat aurkitu zuen: senarra eta semea, eta urte askotako laneko kideak.
Komatik irten eta gero, zortzi hilabete hainbat zentrotan ingresatuta; horietako hiru errehabilitazio intentsibokoak, Aita Menni Ospitaleko Kalte Zerebraleko Unitatean, Arrasaten. Ondoren, errehabilitazio anbulatorioko saio gehiago, Bilboko Aita Menni Neurorrehabilitazio Zentroan. Oso prozesu gogorra. Amesgaizto bat bezala gogoratzen du, baina badaki suspertuko bazen beharrezkoa zela. “Aitortzen dut aurreratu dudan guztia Aita Menniri zor diodala“, dio.
Kantua adiskidetasunari
Egun onak eta ez hain onak, zeinetan M. Luisak esperantza galtzen zuen.“Gogoratu infernutik gatozela”, errepikatzen zuen senarrak ordu ilun horietan, errehabilitazioan lanean jarraitzeko animatuz beti.Eta hori da aurkeztu berri duen liburuaren izenburua, jasotako babes guztia biltzen duena, bere “susperraldirako hain funtsezkoa” izan baita. Liburuaren orrialdeak posta elektronikoko talde “orokorretik” jasotako indar hori guztia eskertzeko modu bat dira, non hogeita hamar lagun inguru elkartu diren –gehienak lantoki zuen Birjinetxe zentrokoak, edo aurreko lantoki izandako Leioako egoitzakoak–.
Horrela, M. Luisa jende guztiarekin egon zitekeen harremanetan, eta beragatik arduratzen zirenen mezuei ahalegin txikiagoa eginez erantzun.Orain aurkeztu duen liburua “hainbeste baloratzen dudan adiskidetasunaren aldeko kantua da. Beti hor, beraien itxaropenarekin, egon diren lankide eta lagunentzako omenaldia. Nekaezinak dira”.Horiekin guztiekin partekatu ditu “txutxu-mutxuak, sentimenduak, emozioak eta turbulentziak”.Bere aurrerapenak eta erorikoak.Beraiek –azpimarratzen du– “dolua igarotzen” lagundu diote, hain gustuko zuen lanbide horretatik pixkana aldentzen.
‘Recuerda que venimos del infierno‘ horren guztiaren bilduma bat da.Bere orrialdeek M. Luisaren bizitzaren “sufrimendu, aurrerapen eta poz” garai hori jasotzen dute. “Ausarkeria literariotzat” deskribatzen du liburua, eta “estimulua” izatea nahi du, “antzeko egoeretan harrapatuta dauden pertsona guztientzat”.Argitaletxeen arloan egitasmo berritzailea den Letramek argitaratu du obra, izan ere, egileei aukera ematen die liburuen salmentatik lortutako fondoak GKE-etara bideratzeko.Edizioaren gastuak estali eta gero, liburuaren salmentatik lortutako dirua Mugarik Gabeko Medikuengana joango da.
Argitalpena Urduñako liburu dendetan, Amurrioko Eguzkin, Laudioko Eroskin eta Orozkon erosi daiteke, non M. Luisak abiarazitako kanpaina ere jasotzen den, RENFEk tren irisgarriak jarri ditzan. Baina hori ez da azken proiektua izango, Jon Regulez semeak iragarri duenez, mirarietan sinetsi ez baina amaren nekaezintasunean sinesten duelarik.Horrelaxe adierazi zien aurkezpenean Urduñako Alhondigan elkartu ziren 150 pertsona baino gehiagori.Publikoaren artean, hainbeste urtetako hogeita hamar lankide inguru, unerik txarrenetan hainbeste animatu zuen posta “orokorreko” taldea osatu zutenak.Ikastetxeko lagunak ere bai.Ekitaldi hunkigarria, lore sortak, pintxoak eta, jakina, musika eta guzti. Rafael Eguiluz M. Luisaren lehengusuak eta Costanza Garzon sopranoak propio prestatutako errepertorioa interpretatu zuten, eta ‘Nere herriko neskatxa maite’ ere ez zen falta izan, M. Luisa infernutik bueltan ekarri zuen Benito Lertxundiren kanta.
