“El Caserío” zarzuelaren emanaldia, gertaera handia Beasaingo EPZn
Errehabilitazio Psikosozialeko Zentroan egun handia izango zela espero zuten. Familiekin topatzeaz gain, hogei erabiltzaileek genero txikiaren klasiko honen egokitzapen murriztua ere abestuko zuten. Abesbatzako kideak oso dotore zeuden. Aitorrek bere alkandora zuria estreinatu zuen istorioaren protagonista den pilotariarena egiteko. Bestalde, Goretik, kezkatuta zegoen, ez zekielako argazkietan bere etxezainaren jantziarekin ongi aterako zen ala ez.
Juan Angelek eta Fernandok, bere kideen laguntzaz, ‘Sasibil’ baserria berregin zuten taularen gainean. Zentroko erizaina den Beatrizek lagunduta, oso azkar jarri zuten denen artean dekoratua. Ekintza garatzen den antzeztokiarekin amaitzeko, Isidrok bi aulki eskatu zizkion Segurako parrokiari, eta obrarako berriztatu zituen.
Xehetasun guztiak zainduta, lasai egonda eta ezarritako ereduari jarraituz, Arantxa eta Angel kontalariek primeran irakurri zuten. Rosa bere Ana Mariren paperean murgildu zen; Josuk, ezin hobeto egin zuen Xantirena. Denek oso ondo abestu eta errezitatu zuten. Eszena bakoitza aurreikusita zegoen moduan atera zen, Mikelek, taldeko akordeoilariak ezarritako erritmoari jarraituz. Ideia bururatu zitzaion eta libretoaren moldaketa egiten duen Intza Mayora begiraleak dioen moduan, Mikel gabe ezin izango litzateke “El Caserío” obra antzeztu.
Aparteko jarduera
Urtero gure familiak hartzen ditugu Gabonetan urtean zehar egiten dugun lanaren zati bat erakusteko. Hainbat jarduera egin ditugu, hala nola jaialdi batera eraman genuen txotxongilo-tailer bat; eskulanen tailerrean egin genituen lanekin erakusketa bat antolatu genuen; “Ametsa” esan genion abesbatza bat sortzera ausartu ginen, eta zenbait gabon-kanta abestu genituen, eta aurten, aurrera egin dugu eta “El Caserío” zarzuelaren moldaketa prestatu dugu.
Aita Menni EPZ 2008. urtetik dago Beasainen, handik 46 erabiltzaile igaro dira, eta talde terapeutikoak ezohiko bihurtu dituen zenbait jarduera arrunt egin ditu dagoeneko. Horrela, Intzak Marije Izarraga bere lankideari ideia kontatu zionean, lantzen joan ziren eta proiektua arrakastaz gauzatu ahal zela pentsatu zuten.
Eta horrela izan zen. Baina guztien adorerik eta Intza eta Marijeren bultzadarik gabe ezin izango litzateke eszenara eraman. “Oso ongi egon da”. “Hau gehiagotan egin behar da”, errepikatzen zuen publikoak txaloen artean. Irribarreak, poztasun-aurpegiak eta besarkadak pasilloetan zazpi hiletan zehar egunero egindako saioen emaitza jasotzean.
Vicente Huesok, EPZko zuzendariak, gaur egun EHUko Osasun Psikologia Orokorra Unibertsitate Masterra egiten ari den Agus psikologoaren lana, eta Jesus Moraza (gizarte-langilea), Beatriz Urdangarin (erizain psikiatrikoa) eta German Baraibaren (psikiatra) laguntza ere eskertu egin du, haiek gabe jarduera hau ezin izango litzatekeelako egin. Senideen aurrean, aurtengo zarzuela erabiltzaileentzat beren terapia orokorraren barruan oso lagungarria izan dela nabarmendu zuen zentroko arduradunak, eta horrek onura terapeutiko handia ekartzen diela gure zentrora etortzen diren erabiltzaileei, izan ere, “askotan, beren gaixotasuna dela eta, gizartean isolatzeko joera dutelako”. “Taldean abesteak pentsatzera eta besteekin eta besteentzat lan egitera behartzen ditu”, azaldu zuen.
Orain, EPZn, aulkiak Segurako parrokiari itzultzea eta datorren urtean harrituko gaituen jardueran pentsatzea dagokie.
