Kasu kliniko bat diagnostiko diferentzialean sakontzeko
Saio klinikoen prestakuntza eta eztabaiden testuinguruan, joan den astelehenean, hilak 12, Egonaldi Ertaineko Unitateko (UME) psikiatra arduradun Beatriz Noguerasek, Amaia Bolumburu unitate horretako psikologo klinikoarekin batera, kasu kliniko bat aurkeztu zuten, zeinak hainbat arazo planteatzen dituen dituen diagnostikoaren mailan zein terapeutikoan.
Aurkezpenak balio izan zuen gure ospitaleetako praktika klinikoan gutxien lantzen diren diagnostiko psikiatrikoak berrikusteko, eta diagnostiko diferentzialean eta tratamenduan sakontzeko.
Zehazki, kasuan aurkeztu ziren aurrekariak, ebaluazio psikologiko eta psikopatologikoaren emaitzak eta ospitaleratzetik izandako eboluzioa, eta asmoa zen distimia eta psikosi bezain egoera desberdinen diagnostiko diferentziala eztabaidatzea, somatoformo moduan kalifikatutako nahasmenduen errepasoa egitea (CIE10 sailkapenaren arabera), edo sintoma somatikoak dituzten nahasmenduak eta horiei lotutako nahasmenduak aztertzea (DSM V sailkapenaren arabera), horien barruan konbertsio nahasmendua (sintoma neurologiko funtzionalen nahasmendua ere esaten zaio), eta fikziozko nahasmendua, simulazioa ahaztu gabe. Diagnostiko posibleen aukeran nortasunaren nahasmendua ere sartu zen, aurrekoekin bateragarria izanik.
Halaber, kontuan hartuta kasu horietarako gomendio terapeutikoak urriak direla, eta batzuetan kontraesankorrak, eta askotan ez oso eraginkorrak, ospitaleratzen denetik erabilitako estrategiak errepasatu ziren, bai maila psikofarmakologikokoak zein psikoterapeutikokoak, eta lanketak egiteko orduan malguak izateko beharra azpimarratu zen, tratamenduak gomendatuta egon arren ez badira eraginkorrak suertatzen, eta, are gehiago, batzuetan atzerakada klinikoa ere eragin badezakete.
EPSZ batean antzeko ezaugarriak dituen kasu baten esperientzia partekatu zen, urtetan tratamendua eman eta pazienteak hobera egin ondoren, azkenean alta eman ahal izan zitzaion arte.
Kasu horiek zailak dira diagnostikatzen eta tratatzen, eta, beraz, ospitaleratzea aho biko ezpata izan daiteke, eta ez oso gomendagarria.
Publikotik azpimarratu zen garrantzitsua dela ospitalearen ingurunean egin daitekeen ebaluazio zehatz-mehatza (arreta anbulatorioan ezin da egin), diagnostiko fidagarria eman ahal izateko. Estrategiarik eraginkorrenen inguruko informazioa ere partekatu zen, bai pazientearen funtzionaltasuna eta bizitza kalitatea hobetzeko, bai tratamendua ingurune komunitario batean jarraitzeko, edo ospitaleko tratamendu eskaera berriei erantzuteko modua aztertzeko.
