Disfagia dituzten adinekoen bizi kalitatea nola hobetu ikertzen ari da Aita Menni
I+G+b arloko “Disfagia Kodea” proiektuak, 2019tik 2021era bitartean Ahizpa Ospitalarien – Aita Menni ospitaleak garatutako proiektuak, aukera emango du gure erakundekaren adinekoen egoitzetan eta eguneko zentroetan etorkizun handiko metodologia bat ezartzeko, disfagia garaiz detektatzeko eta irensketa hobetzera bideratutako errehabilitazio tratamenduak aplikatzeko.
Horrela, arazo hori pairatzen duten pertsonen bizi kalitatea hobetzen lagunduko da.
Solidoak edo likidoak behar bezala irensteko zailtasuna da disfagia, eta 70 urtetik gorako pertsonen %25i eta egoitzetan artatutako adinekoen %60ri eragiten die.
“Disfagia kodea – Disfagian esku hartzeko eredu berriak aztertzea, garatzea eta ezartzea” izeneko proiektuari esker, gutxieneko esku hartze masiboan (IMM) oinarritutako prozedura estandarizatu eta errepikagarri bat ezarri ahal izan da. Prozedura horren barruan sartzen dira disfagia mailaren balorazioa eta larritasun eta tratamendu beharraren araberako profilen estratifikazioa egoitzetako eta eguneko zentroetako adineko erabiltzaileentzat, patologia horren ondorioak murriztea ahalbidetuko duten errehabilitazio tratamenduak profilen arabera aplikatzearekin batera.
Gutxieneko Esku hartze Masiboa (IMM) disfagiaren arretarako eredu berritzaile bat da, orain arte ospitaleratutako adinekoentzat garatu dena eta oraindik baliozkotze fasean dagoena. Esku hartze sistematiko eta protokolizatu horren helburua da intentsitate txikiko (gutxieneko) tratamendu (esku hartze) mota bat ezartzea, ospitaleratutako paziente zahar guztientzat (masiboa). Pere Clave doktorearen ikerketa taldeak, Irensketaren Nahasmenduen Europako Elkarteko (ESSD) presidenteak, Mataroko Ospitalean, Katalunian, eredu hori ezarri ondoren orain arte lortutako emaitzak oso itxaropentsuak dira.
Proiektu horren bidez, Aita Mennik metodologia berri hori garatu eta egokitu nahi du, egoitzetan eta eguneko zentroetan aplikatzeko, baina, gainera, epe ertain-laburrean beste ingurune batzuetan ere metodologia gisa hedatu ahal izango dela uste da, hala nola beste gaixotasun batzuk dituztenen elkarteetan eta gainerako laguntza baliabideetan, eta inpaktu handia izango du erkidegoan, osasun eta asistentzia mailan eta ekonomian.
Proiektuak Gipuzkoako Foru Aldundiaren babesa lortu du, foru erakundearen Adinberri estrategiaren “Zainketen berrikuntza” jarduera eremuan sartu baita, zahartze osasungarriaren zerbitzura dagoen berrikuntza potentziala maximizatzeko.
“Disfagia Kodea” proiektuaren planteamendua Aita Mennik adinekoen ongizatearen arloan egindako proiektuen ikerketa eta garapenaren emaitza da, eta horren aurretik, 2017an, Disfagiaren Arreta Integralerako Unitatea sortu zen.
Proiektuaren barruko zereginen garapenak Covid-19aren pandemiaren zailtasun erantsiei aurre egin behar izan die; izan ere, azterlanaren eta esku hartzearen eremua Oñatiko San Martin egoitzara mugatu behar izan da, non 35 pertsonako lagin batek taldeko edo banakako errehabilitazio tratamendua jaso zuen 2020ko irailetik abendura bitartean.
Covid-19aren pandemiaren ondorioz sortutako zailtasunak gorabehera, egindako esku hartzeak etorkizun handia duela dirudi, eta haren bi ezaugarri nabarmentzen dira: efizientzia (taldeko esku hartzearen bidez eta kasu batzuetan banaka pertsona askorengana iristeko gai izanik) eta beste zentro batzuetan ezarritako metodologia orokortzeko ahalmena.
Aipatzekoa da, halaber, Aita Mennik Adinberriko beste ikerketa proiektu batzuetan parte hartzen duela (“Egarria” proiektua, testurak eta hidratazioa lantzen dituena). Horrela, esku hartzeko estrategia horiek eta Disfagia Kodea proiektua konbinatuta, gure zentroetan adinekoekin egin beharreko esku hartzeak indar handiagoa izan dezake irensketa eta horri lotutako arazoak tratatzeko, bai prebentzioari dagokionez, bai aringarriei dagokienez.
