Aita Menniren lan esparrua, “inoiz bizi izan dugun esperientziarik atsegingarrienetakoa”
Uda iristearekin bat, ospitaleak berriro ireki ditu bere ateak hainbat lekutako gazteek gure egun batzuk komunitate ospitalariarekin eta gaixoekin konpartitzeko. Aurten, Aita Menni Lan Esparruko parte hartzaileen taldea Indautxu (Bilbo) eta Iruñeko Jesuiten ikastetxeetako 12 gaztek osatu dute, eta bi begiralek lagunduta iritsi ziren Arrasatera.
Esperientzia, beti bezala, Pastoraltza Zerbitzuak antolatu du, eta edizio honetan gure Probintziako Gazteen Bokazio Pastoraltzaren arduradun ahizpa Maria Jose Marcosen laguntza izan du.
Aita Mennin izan diren bitartean, gazteek unitateetako jantokietako zereginetan lagundu zuten euren lanarekin, eta Errehabilitazio Zerbitzuaren eta Gizarte Dinamizazioaren ekintzetan parte hartu zuten. Gainera, begiraleei eta paziente talde batekin joan ziren Arrasatera eta Gasteizera antolatu ziren bi irteeratan.
Amaiaren lekukotza
Amaia es una de los 12 jóvenes procedentes de los colegios de Jesuitas en Bilbao y Pamplona que se animaron a ‘sumergirse’ durante una semana en la vida de nuestro hospital en Mondragón, y así nos lo cuenta: Amaia astebete batez Arrasateko ospitalearen bizitzan “murgil egitera” animatuz iren Bilboko eta Iruñeko Jesuiten ikastetxeetatik etorritako 12 gazteetako bat da, eta honela kontatu digu:
“Era algo nuevo para la mayoría de nosotros, ya que nunca habíamos estado en contacto con personas con enfermedad mental. Y lo que a primera vista parecía ser algo intimidante, ha resultado ser una de las experiencias más gratificantes que hemos vivido nunca. “Gutako gehienentzat zerbait berria zen, inoiz egon gabe baikeunden gaixotasun mentala duten pertsonekin. Eta hasiera batean beldurgarri samarra izango zen zerbait, azkenean, inoiz bizi izan dugun esperientziarik atsegingarrienetakoa izan da. Una experiencia llena de vida, fe, esperanza e ilusión. Bizitza, fede eta ilusioz beteriko esperientzia.
La acogida por parte de las hermanas y los trabajadores del centro fue inmejorable, transmitiéndonos desde el primer momento los valores hospitalarios que tanto les caracteriza. Ahizpek eta zentroko langileek egindako harrera ezin hobea izan zen, eta hasierako transmititu zizkiguten hain berezko dituzten balio ospitalarioak. El querer servir en todo momento, la sensibilidad por las personas excluidas y la atención tan humana a quienes tienen más necesidades… predominan por los pasillos de este hospital. Uneoro zerbitzatu nahi izatea, baztertutako pertsonekiko sentsibilitatea premiarik handiena dutenei emandako arreta gizatiarra… hori da ospitale honetako pasilloetan nagusitzen dena.
Además de ayudarnos a conocer esta realidad tan alejada de nuestro día a día, hemos podido abrir nuestro corazón a muchas personas con las que hemos compartido conversaciones, vivencias, testimonios…Y sobre todo, muchas emociones. Gure egunerokotasunetik hain urrun dagoen errealitate hori ezagutzen laguntzeaz gain, gure bihotza ireki ahal izan diegu lagun askorik, elkarrizketak, bizipenak, testigantzak… partekatuz. Eta batez ere emozio asko partekatuz.
Egunotan osasuna eta entregaren eta zerbitzuaren garrantzia baloratzen ikasi dugu. Gainera, esperientzia honek Jainkoarengana hurbildu gaitu pixka bat gehiago, gauza guztietan bilatu baitugu; eta gaixoengan Jainkoa ikusi dugu, bai euren irribarre eta esker oneko hitzetan, bai euren oinaze edo sufrimenduan”.
